Zaterdag 7 maart gingen wij naar Ell voor de wedstrijd tegen Bach D4.
Vooraf dachten wij: Gaatie lukken? Nog steeds kampen wij met blessures binnen het team. Rita moest haar pols verder laten helen. Met de knie van Andrea ging het beter, maar nu moest ze onder het mes voor haar oog. Linda was ergens anders nodig en dus waren we met zeven. Danielle vL werd ingezet als set-upper, zodat de hand van Sandra nog ontzien kon worden. Zij speelde diagonaal, zodat Danielle B dan op de buitenpositie samen met Kristel T kon. En Ashley spande de kroon deze wedstrijd: positie 2, 3 of 5 zonder blikken of blozen speelde zij waar ze nodig was. Daardoor konden Kristel B en Nicole op hun vaste middenposities spelen. En over gaatjes gesproken: met 3 personen op een achterbank is het gaatje moeilijk te vinden, is dat jouw gaatje of de mijne….voor die riem, waar zit ie dan? Maar we kwamen veilig aan in de knusse gymzaal.
In set één moesten we allemaal even wennen aan het lage plafond. De eerste passes vlogen er tegen en zo kwamen we op achterstand. Maar halverwege was de stand weer gelijke en met strakkere passes speelden we de sterren van de hemel. We maakten het nog spannend aan het einde maar gaven ons niet gewonnen en met een 24-26 op het scorebord liepen we met een brede “say Cheese” glimlach naar de andere kant van het veld.
We begonnen meteen voortvarend aan de tweede set en vonden de gaatjes bij de tegenstander goed, we lieten Bach nog wat terugkomen maar wonnen met 22-25.
Dat smaakte naar meer en gedurende de derde set bleef het spannend, het ging op en neer maar helaas trokken we deze keer aan het kortste eind en werd het 29-27, dat smaakte dus meer naar schimmelkaas dan naar een overwinning.
Tijdens set vier leek het wel gatenkaas aan onze kant, Bach verdedigde steeds beter en wij lieten onze set-upster te veel lopen, zodat we zelf niet aan aanvallen toe kwamen. Het leek wel of wij er geen kaas van gegeten hadden en dat met al die jaren volleybalervaring in het veld. Dus 25-17 zorgden ervoor dat we nog even door mochten.
Wij wilden ons de kaas niet van het brood laten eten in set vijf. Dus met hervonden energie, een tandje erbij en onze laatste krachtinspanningen voordat de zuurstof gehaald moest worden, gingen we er weer helemaal voor. Dat lukte en met 9-15 gingen we er met de kaas….euh winst vandoor en namen we 3 punten mee naar Weert.
We hopen dat op zaterdag 28 maart het blessureleed over is en Martha kan ons tijdens de trainingen dan weer klaar stomen om naar Panningen te gaan voor een wedstrijd tegen Olympia D6. Daarna moeten we heel snel herstellen, want maandag 30 maart spelen we thuis tegen Accretos D3.
