We gingen op weg zaterdag 26 oktober naar de uitwedstrijd in Reuver….. oh nee de tom tom in de auto zei echt naar Liessel….. om te spelen tegen Limac toch….. nee foutje ze heten Livoc daar. Iets met aardrijkskundige kennis van een bepaald persoon. Maar goed dat zij niet reed anders waren we er nooit gekomen. Snappen jullie het nog? We kwamen gelukkig ruim op tijd aan met 9 vrouw sterk deze keer.
Eerste set ging ons makkelijk af, goede service druk, meteen een voorsprong en prima aanvallen zorgden ervoor dat de voorsprong behouden werd: 15-25. In de tweede set ging het moeilijker, we kwamen achter, maar gaven ons niet zo maar gewonnen. We bleven enthousiast en door te roepen was er rust en kwamen we terug in de set. Met 23-25 was ook de tweede set voor ons. Maar dat zegt zoals gewoonlijk niks over de derde set. Te veel eigen fouten, te weinig scorende aanval en deze moesten we laten lopen met 25-21. Gelukkig konden we ons weer opladen voor de volgende set. Daarin liep de service weer beter zodat Limac minder kon aanvallen. Onze yell: “uno, dos, tres” werd lachend verbasterd naar “oen doos stress” vanaf de bank. Maar van stress hoefde geen sprake te zijn, want het werd 17-25.
Op weg naar huis met 4 punten kregen we te horen dat de kantine in AdB toch open was (waarvoor dank) na de wedstrijd van D2. Dus konden wij er nog ene drinken op de overwinning van beide teams. Daarna naar huis gaan was niet voor iedereen heel vanzelfsprekend, iets met een slot van een fiets open maken, dat makkelijker was met een sleutel. Nadat de tas 2x uitgeplozen was, bleek later na een telefoontje dat er behalve 1 punt toch nog wat meer in Liessel achter gebleven was. Gelukkig kan zoiets door de brievenbus en is het met een paar dagen weer opgelost. Volgende week spelen we in Herten.
