FAST te gast en meer standvast’
Aan het eind van een ‘Indian Summer’ en voor velen herfstvakantie speelden wij zaterdag onze tweede thuiswedstrijd met als tegenstander FAST. Een betere wedstrijdvoorbereiding dan een wandeling in de zon van station Weert naar Aan de Bron (de rest van dit verslag zal niet in rijmschema zijn) bestond er niet. De ballen strak opgepompt, de tribunes gelakt en de lijnen gepoetst. Niet te vergeten: onze nieuwe sokken waren ook present en moesten en zouden gedragen worden, dus in de kleedkamer was het nog een heel gepuzzel om lange sokken, braces, kniebeschermers en de ‘teamsok’ met elkaar te combineren. Het oog wil immers ook wat. Kortom: wij – en het in grote getalen toegestroomde publiek – waren er klaar voor.
Een peptalk van coach Fred, handtekeningen voor Zonne, onze mini van de week, wat al impliceerde dat we zouden gaan stralen vandaag. Na een nog enigszins ongemakkelijk en ongestroomlijnd verlopende voorstelronde van ballenkinderen, lijn- en scheidsrechters en een ‘handjes-geef ritueel’ waarin opnieuw meerdere speelsters lichtelijk werden teleurgesteld omdat aan de andere zijde van het net minder speelsters stonden dus er enkele handjes ‘gemist’ werden konden we van start. Plan: positiviteit, genieten van het spel en puntjes sprokkelen. Zoals volleybalkrant.nl schreef: de stijgende lijn voortzetten. En – hij moet toch nog even genoemd worden – zoals Dirk Kuyt alias ‘the mental beast’ alias Karin’s superheld zei: ‘Geloof in het doel dat je wilt bereiken, dan ben je al halverwege’. Te beginnen met de eerste set. FAST ging óntzettend snel van start, en binnen no-time (zeer fast dus, flauw, dit was de laatste), stond er 0-5 op het scorebord. Na een time-out aan onze zijde werd deze achterstand knap omgezet in een stand van 7-5, waarna het tot ver achterin de 10 punten redelijk gelijk op ging. Echter werd het aan de Gennepse kant tegen het eind van de set netjes afgemaakt en bleef er een 20-25 achter op het scorebord.
Niet getreurd, zoals onze dokter (red: Dokter Eugene, een zeer wijze man) ons had verteld: ‘zolang wij de laatste set maar wonnen, was er niets aan de hand’. Dus zo gezegd, zo gedaan. Blijven lachen, blijven genieten en dóórgaan. Over de tweede set ben ik kort. Er lukte weinig tot niets. Passes kwamen niet, en als de pass wel goed lag dan werd het niet afgemaakt. FAST overklaste ons in deze fase van de wedstrijd en knalde met een stand van 12-25 zich naar de 2-0 in set voorsprong.
Ons plan was níet om de Limburgse meiden aan de andere kant van het net met 3 gemakkelijk behaalde punten huiswaarts te sturen. Dus: ‘wíj gaan minder persoonlijke fouten maken’, ‘wíj blijven uitstralen dat we plezier hebben in het volleyballen’ en ‘wíj gaan laten zien dat we weldegelijk kunnen volleyballen, beschikken over aanvalspower en lengte, kracht en zelfs wat souplesse in het achterveld’! Dus, reset, en vol goede moed het veld weer in. In set drie hebben we laten zien wat we wilden laten zien, er was meer rust, afspraken werden geslaagd uitgevoerd en er werden balletjes van de grond gehaald. Echter was het ook in deze set weer een grote schommeling in series waarin we goed spelen, en series waarin we punt na punt na punt onnodig laten liggen of weggeven.
Conclusie: er worden stapjes voorwaarts gemaakt, maar het gaat gestaag en niet zo FAST (toch nog een flauw grapje) als de andere dames aan het net.
ADD 1: Kuyt moet ons een training komen geven over ‘leer geloven in je doel’, al neemt Karin deze rol tot nu toe eigenlijk ook al perfect op zich.
ADD 2: Aan positiviteit in en buiten het veld ontbrak het gisteren niet, die lijn gaan we zeker voortzetten.
ADD 3: Er komen nog 3 wedstrijden aan komende 1,5 week, waarin we wedstrijd voor wedstrijd gaan voor weer een stapje vooruit en zo gewoon in ons tempo richting de eerst dik verdiende punten af stevenen.
We blijven ervoor knokken, en we schrijven het toch nog maar eens op: het geloof is er écht wel dat we een mooi seizoen gaan draaien dit jaar en dat er nog veel mooie, leuke en leerzame wedstrijden aan gaan komen.
Woensdag spelen we in Arnhem tegen het TalentTeam, zaterdag krijgen we de dames uit Sneek op bezoek in Aan de Bron en op woensdag 1 november graag alle supporters op post voor de derby der derbys tegen Peelpush. Kortom: een mooi programma dat we tegemoet gaan de komende weken! Wij stomen ons er klaar voor, fysiek en mentaal, doen jullie mee?
Liefs, namens Lieke Vergeer, in ruil voor een flesje rode wijn die uiteraard pas tijdens de kerstreces zal worden ontkurkt (aangezien Dirk Kuyt ons heeft geleerd dat we bereid moeten zijn om ALLES voor het te behalen doel aan de kant te willen zetten).
Sara Voskuilen (11)
