Wie had kunnen denken dat we op zaterdag 7 maart onze laatste volleybalwedstrijd van seizoen 19-20 speelden. Waar we ons op de training van 9 maart nog afpeigerde om voor te bereiden op 2 wedstrijden in 3 dagen werden het uiteindelijk 4 wedstrijden die we helemaal niet meer speelden omdat er een virus in de lucht hing.
Nu weet menigeen van jullie vast dat wij veel plezier beleven aan onze trainingen, maar dat wij daarna net zoveel waarde hechten aan het gebruik van onze kantine. Daar gingen onze “sociale contacten”. Wij zijn van de generatie die nog (net) niet vergroeid is met hun telefoon, maar wel weet dat het een heel handig iets is om op te hoogte te blijven.
Dus gelukkig konden we in contact blijven en deelden op deze manier allerlei dingen met elkaar.
Zeker toen alle noodzakelijke regels het normale leven ontregelde.
Felicitaties gingen “over de app” en om elkaar bezig te houden werden raadsels, challenges en leuke filmpjes doorgestuurd. Ook werden we zo op de hoogte gesteld van het geslacht van ons publiek dat weer wordt uitgebreid.
Er werd veel thuis gewerkt als dat kon. Met afleidingen als kleine kinderen die aandacht wilden, basisschoolkinderen die ineens moesten luisteren naar juf Mama en pubers die dachten dat de vakantie al was begonnen. Als het moet kan het allemaal en kwam onze flexibiliteit weer van pas.
Thuiswerken hield ook in dat er eindelijk aan de klusjes in huis kon worden begonnen. Zolders werden opgeruimd, muren geverfd en eindelijk tijd om dingen uit te zoeken en weg te gooien.
We probeerden allemaal op onze eigen manier te blijven bewegen en merkten toch snel dat wij meer van de teamsport zijn, want een uurtje “beweegtelevisie” , een wandeling in je eigen wijk (met of zonder kinderen) of de hometrainer in huis, het voelt allemaal anders dan sporten met elkaar.
Familiebezoek stond op een laag pitje, 1 iemand zat opgesloten in België, menig ouder van ons behoort tot de risicogroep wat betreft leeftijd, dus beter het zekere voor het onzekere en ook daar veel app en beeldbellen verkeer.
Nu zitten we in een periode dat er gelukkig weer wat meer mag. Als team met de pittige korte kapsels waren wij maar wat blij dat de kappers weer open mochten. De pijntjes waar sommigen van ons last van hadden, kunnen worden aangepakt. Heel voorzichtig mag er weer gevolleybald worden in de buitenlucht en/of op afstand. Menig lid van de vereniging sprong een gat in de lucht. Wij kiezen ervoor om op afstand met elkaar te wandelen, omdat we dan nog beter twee dingen tegelijk kunnen doen. Namelijk bijkletsen op 1.5 meter van elkaar en bewegen. Want die weegschaal daar gaan we pas weer op staan aan het begin van het nieuwe seizoen.
Blijf gezond, geniet op afstand van elkaar en van de dingen die weer mogen en wij hopen jullie zo snel mogelijk weer te live te zien.
Nu weet menigeen van jullie vast dat wij veel plezier beleven aan onze trainingen, maar dat wij daarna net zoveel waarde hechten aan het gebruik van onze kantine. Daar gingen onze “sociale contacten”. Wij zijn van de generatie die nog (net) niet vergroeid is met hun telefoon, maar wel weet dat het een heel handig iets is om op te hoogte te blijven.
Dus gelukkig konden we in contact blijven en deelden op deze manier allerlei dingen met elkaar.
Zeker toen alle noodzakelijke regels het normale leven ontregelde.
Felicitaties gingen “over de app” en om elkaar bezig te houden werden raadsels, challenges en leuke filmpjes doorgestuurd. Ook werden we zo op de hoogte gesteld van het geslacht van ons publiek dat weer wordt uitgebreid.
Er werd veel thuis gewerkt als dat kon. Met afleidingen als kleine kinderen die aandacht wilden, basisschoolkinderen die ineens moesten luisteren naar juf Mama en pubers die dachten dat de vakantie al was begonnen. Als het moet kan het allemaal en kwam onze flexibiliteit weer van pas.
Thuiswerken hield ook in dat er eindelijk aan de klusjes in huis kon worden begonnen. Zolders werden opgeruimd, muren geverfd en eindelijk tijd om dingen uit te zoeken en weg te gooien.
We probeerden allemaal op onze eigen manier te blijven bewegen en merkten toch snel dat wij meer van de teamsport zijn, want een uurtje “beweegtelevisie” , een wandeling in je eigen wijk (met of zonder kinderen) of de hometrainer in huis, het voelt allemaal anders dan sporten met elkaar.
Familiebezoek stond op een laag pitje, 1 iemand zat opgesloten in België, menig ouder van ons behoort tot de risicogroep wat betreft leeftijd, dus beter het zekere voor het onzekere en ook daar veel app en beeldbellen verkeer.
Nu zitten we in een periode dat er gelukkig weer wat meer mag. Als team met de pittige korte kapsels waren wij maar wat blij dat de kappers weer open mochten. De pijntjes waar sommigen van ons last van hadden, kunnen worden aangepakt. Heel voorzichtig mag er weer gevolleybald worden in de buitenlucht en/of op afstand. Menig lid van de vereniging sprong een gat in de lucht. Wij kiezen ervoor om op afstand met elkaar te wandelen, omdat we dan nog beter twee dingen tegelijk kunnen doen. Namelijk bijkletsen op 1.5 meter van elkaar en bewegen. Want die weegschaal daar gaan we pas weer op staan aan het begin van het nieuwe seizoen.
Blijf gezond, geniet op afstand van elkaar en van de dingen die weer mogen en wij hopen jullie zo snel mogelijk weer te live te zien.
