Laatste wedstrijd van het seizoen 2017/2018
Voor de laatste keer dit seizoen, een lekker lang verslag. De laatste wedstrijd van het seizoen werd een thuiswedstrijd tegen Olsredlem Dames 1. Voor ons een welbekend team, aangezien we hier vorig seizoen ook tegen hadden gespeeld (één wedstrijd gewonnen en één verloren). Aan het begin van het seizoen zagen we het voor ons; díe wedstrijd zou onze kampioenswedstrijd worden. Helaas verliep het seizoen niet zoals we gehoopt hadden, dus streden we deze keer nog voor een 3e plaats tegen onze concurrent. Maar deze concurrent zag er anders uit dan anders. Rob vertelde ons tijdens het stretchen dat we deze wedstrijd niet tegen Dames 1, maar tegen Dames 2 van Olsredlem gingen spelen. Dit team stond op degraderen in een andere competitie (ook tweede klasse). In principe zou het hierdoor niet zo’n moeilijke wedstrijd moeten zijn. Des te meer vertrouwen kregen we erin dat we hier met 4-0 van konden winnen.
Helaas bleek het in de eerste set dat dit lang niet zo makkelijk was. We stonden al gauw een aantal punten achter, wat zelfs uitliep tot een achterstand van 10-18. Er leek maar weinig energie in te zitten aan onze kant. Tijdens de time-outs sprak Rob ons moed in dat we dit niet zo maar gingen laten gebeuren tegen een degradatiekandidaat. Hij zorgde ervoor dat er hier en daar gewisseld werd en dit leek te helpen. We kwamen ineens weer dichterbij. Tijdens de volgende time-out van Olsredlem, zag Rob de ‘vuur in onze ogen’ weer terugkomen. We vlogen zowat het hele veld door en kwamen uiteindelijk gelijk te staan op een stand van 23-23. Na lange rally’s en helaas een paar servicefouten van onze kant, kwamen we nét niet dicht bij genoeg en verloren we de set met 26-28.
In de tweede set moesten veranderingen ingebracht worden. Het fanatisme moest terugkomen en er mocht minder risico worden genomen met de service, omdat hier al te veel fouten in waren gemaakt. Gedurende de set hadden we steeds een voorsprong van zo’n 2 punten. Door wel enig ‘gepongel’ aan het net, waarbij Olsredlem steeds geluk had, bleef onze tegenstander ons achtervolgen. Aan het einde van de set wisten we de voorsprong wel groter te maken en wonnen we zo met 25-18.
In de derde set zorgden we er eindelijk voor dat onze eigen fouten er uit werden gehaald. Nog steeds mochten we fanatieker zijn. Wie dat nu nog steeds niet was, werd gewisseld volgens Rob. Langzaam aan begon dit dus steeds meer te komen. Wij wisten nu gelukkig de zwakke plekken van Olsredlem wel te vinden. Dit merkten ze, en uit frustratie werden alle campingvolleybaltechnieken er bij Olsredlem uit de kast gehaald. Door hun vuistjes en zelfs ballen via de schouder, lukte het hun op een of andere manier soms nog om de ballen bij ons in de hoeken te spelen. De set eindigde uiteindelijk met 25-17 voor ons.
Op naar de laatste set! Eindelijk zat de energie er in. Veda zorgde er aan de kant voor dat de liedjes gezongen werden. We durfden weer hard te slaan en wisten slim te tikken. Zelfs de campingtechnieken werden oud, want deze wisten we nu wel te verdedigen. Op gegeven moment stond het zelfs 20-10 voor ons. Onze tegenstander maakte geen kans meer. Wij haalden de set uiteindelijk met een stand van 25-12 binnen.
Met deze afsluiter, zijn we geëindigd op een vierde plaats in onze competitie. Helaas niet de plaats die we gehoopt hadden. Toch mogen we wel een beetje trots zijn, want als we terug kijken was het ook wel een moeilijke en rare poule. Bijna verliezen van de 10e plaats, onnodige setjes laten liggen bij de 9e plaats, maar wél winnen van de (toen nog ongeslagen) koploper. Het zou zo maar een team uit Weert kunnen zijn.
Namens het hele team, willen we bij deze al onze lieve supporters bedanken! De ouders die er zelfs bijna iedere thuis én uitwedstrijd zijn geweest (weten zelf wel wie ze zijn) maar de trouwe
thuissupporters net zo zeer. Heel erg bedankt voor jullie wekelijkse steun waar we hopelijk ook volgend seizoen weer op mogen rekenen!
Verder willen we Sjaak Metsemakers bedanken voor de donderdagtrainingen, waar we soms zelfs tot zaterdag nog van mochten nagenieten. Last but not least willen we Rob Smits bedanken die weer voor het zoveelste jaar met ons opgescheept zat en iedere zaterdag trouw langs het veld stond te coachen!
Dit jaar was ons helaas geen promotie gegund. Dit betekent niet dat de moed is ingezakt! Er wordt weer hard getraind met het oog op het volgende seizoen, want ons doel is ons niet ontschoten. Wij willen naar de eerste klasse!
