Holladiyee daar zijn we weer! Na een lange winterslaap deze zomer hebben we ons team weer bij elkaar geraapt om een lekker potje te volleyen. En niet op de eerste de beste plaats: we moesten helemaal naar het verre Maastricht. Hou je vast voor het eerste wedstrijdverslag van dit seizoen…
Eenmaal aangekomen in Maastricht merkten we meteen de eerste corona maatregelen. “Distance! Keep distance!”, aldus de personen in gele vestjes. Fijn om toch nog een beetje vakantiegevoel mee te pikken dit jaar! Na al onze persoonlijke gegevens opgeschreven te hebben (zou iemand nog gebeld worden door een Maastrichtenaar?) gingen we 1 voor 1 door de draaideur naar binnen. Omkleden mochten we niet in de kleedkamer, dus deden we dat maar in de gang. In de hal was nog een wedstrijd aan de gang die uiteindelijk tot half 5 bleek te duren. Leuk feitje: onze wedstrijd zou om 4 uur beginnen. Helaas moesten onze eerste competitie punten nog even uitgesteld worden. Maar om kwart voor 5 klonk dan eindelijk het eerste fluitsignaal en konden we er tegenaan met die banaan! De eerste set kriebelde het nog hier en daar van de zenuwen, maar dat weerhield ons er niet van om te knallen met die ballen. Eindresultaat: 25-20 winst in the pocket. De tweede set was precies het tegenovergestelde: 25-20 voor de tegenstander. Een mooi en spannend begin van de competitie! In de derde set vielen we eventjes in slaap en toen we wakker werden, hadden we ineens met 25-12 verloren. Huh, hoe kan dat nou? Ergens tussendoor was er ook nog een illegale speelster met een verkeerd rugnummer. In ons beste Engels probeerden we het de scheidsrechter uit te leggen. Uiteindelijk werd het opgelost met wat tape en toen kon de speelster vol bravoure weer het veld in wandelen. Gelukkig begint iedere set weer op 0-0, dus nieuwe ronde nieuwe kansen! De vierde set was een ware strijd waarin verschillende zweetplekken (of angst plasjes?) achtergelaten werden op het veld. Het harde werken werd beloond: 25-23 winst en op naar de vijfde set! Voor zo’n lange afstand willen we namelijk wel waar voor ons geld! In de laatste set gebeurde echter een vervelend voorval. Nina kreeg pijn in haar knie en viel geblesseerd uit. We wilden als team deze set nog binnenslepen, vooral nu Nina vol pijn langs de kant zat, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk trokken we aan het kortste eind en hebben we de wedstrijd verloren met 3-2.
Vergeleken met vorig jaar was dit een verbetering en we kijken terug op een wedstrijd waarin we goed hebben gespeeld en hard hebben gevochten. En voor de supporters die thuis moesten blijven: wees blij, want we mochten niet douchen na afloop.
Groetjes uit een auto vol zweetlucht en tot de volgende keer!
